Als Leo Frankinge een paar jaar geleden directeur wordt bij een groot Theater, valt hem op dat de afdelingen erg op zichzelf werken.” Ieder dicteerde vanuit zijn eigen winkel. De betrokkenheid was laag. Er werd nauwelijks naar elkaar geluisterd. Een staf moet op grote lijnen sturen; visie en plannen, maar de groep was te groot. We konden geen slagen maken.”
Na een klassiek organisatieadviestraject (de organisatie van 35 man krijgt een heus organogram met hiërarchische lagen) en een conflict dat eindigt bij de rechtbank is het tijd voor een andere koers. Shirine neemt de regisseursrol en weet op een originele theater-eigen manier de organisatie in beweging te krijgen. “De manier waarop Shirine met de organisatie werkt haalt écht andere dingen naar boven. Ze haalt de angels er uit en zet de organisatie in beweging. We zijn nu volwassen genoeg om bepaalde dingen zelf te doen en onszelf vragen te stellen. De organisatie is nu zoals hij is. The show must go on.”
Klik op Interview Het Theater voor het hele interview met Leo Frankinge, Directeur va Het Theater, en Lucas Welte, hoofd marketing en communicatie.
Ooit zal ik verstrengeld raken in een belangenconflict met aan de ene kant – zeg maar – mijn pleegmoeders en aan de andere kant de sociale dienst.
En dat mijn pleegmoeders dan gaan roepen: “Neemt u hem, neemt u hem maar!”
Maar de sociale dienst blijft stug weigeren: “Hij is van u, wij hebben er niets meetemaken!”
En dan gaat de ene kant met lepels en borden smijten en de andere kant
gooit stapels formulieren en pennen terug.
En dat ik dan zelf moet kiezen tussen mijn pleegmoeders en de sociale dienst
en dat ik dan tegen mijn pleegmoeders en de sociale dienst ga kiezen, en voor het conflict, de ruzie.
En dat ik zo op een hardvochtige manier alsnog volwassen zal worden.